از آنجایی که منیزیم تنها عنصر معدنی مولکول کلروفیل بوده و هر کلروفیل حاوی 7/6% دارای منیزیم می­ باشد، استفاده از سولفات منیزیم بنیفر می ­تواند، در ساختار کروفیل مورد استفاده قرار گرفته و جذب انرژی خورشید و فتوسنتز را در گیاه تسریع کند؛ و در نتیجه رشد و تولید را بهبود می بخشد و نقطه عطفی دز کشاورزی می باشد.

علاوه بر آن استفاده از این کود می ­تواند در فعال کردن آنزیم­ های مؤثر در تنفس سلولی، فتوسنتز، تولید نوکلئیک اسید و همچنین تسهیل در جابجایی کربوهیدرات­ ها و به دنبال آن افزایش در تولید روغن (به ویژه در گیاهانی همچون زیتون، گردو و بادام) و چربی در گیاه نقش به سزایی داشته باشد.

• کود سولفات منیزیم چیست
  

سولفات منیزیم یک نمک معدنی با فرمول MgSO₄.xH₂O است، که به صورت بلورهای یک آبه تا 7 آبه قابلیت متبلور شدن دارد. رایج­ ترین نوع آن منیزیم سولفات 7 آبه تحت نام نمک اِپسوم (Epsom) می ­باشد.

MgSO₄ به صورت ترکیب جامد بی بو می ­باشد، که به طور کلی به شکل کریستال­ های رنگی سوزنی شکل و یا کریستال­ های پودری سفید دیده می شود.

• روش تولید سولفات منیزیم
  

سولفات منیزیم دارای 7 مولکول آب تبلور را می­ توان، از واکنش سولفوریک اسید با منیزیم کربنات یا منیزیم اکسید تهیه کرد. هرچند به صورت مستقیم از منابع طبیعی نیز به دست می­ آید.

نوبهارن شیمی سپاهان  این کود را به دو صورت سولفات منیزیم آبدار با 16% MgO و خشک با 24% منیزیم تولید و در بسته بندی های 25، 10، و 5 کیلوگرمی به فرم کریستال و پودر تولید می کند.

• موارد مصرف و کاربرد کود سولفات منیزیم بنیفر
  

سولفات منیزیم کاربردهای متنوع و گسترده­ای در صنایع مختلف دارد. از جمله کاربرد این ترکیب در پزشکی و بخش دارویی می­ توان، به استفاده از محلول منیزیم سولفات در درمان تشنج، آسم، یبوست و زایمان زودرس اشاره کرد. مضاف بر آن این ماده به طور عمده در صنایعی همچون سیمان به منظور تهیه سیمان اکسی سولفات، در صنعت نساجی به عنوان عامل تثبیت رنگ برای پشم و پارچه­ های نسوز، در صنایع شیمیایی و آزمایشگاه به منظور خشک کردن حلال­ های آلی برای سنتز و آنالیز GC، برای ساخت ماده دودزا، به عنوان یکی از اجزا حمام­ های الکترولیتی برای محلول­ های عکاسی، استفاده در لوسیون­ های آرایشی و دیگر کاربردها مورد استفاده قرار می­ گیرد.

سولفات منیزیم به صورت گسترده در صنعت کشاورزی به عنوان کود شیمیایی در خاک­ هایی که کمبود منیزیم دارند، مورد استفاده قرار می­ گیرد. حلالیت بالای MgSO₄ آن را یک ترکیب ایده ­آل برای اضافه کردن منیزیم به خاک می­ سازد. افزودن آن به خاک علاوه بر رفع کمبود منیزیم باعث جذب نیتروژن و فسفر توسط محصولات می­ گردد.

• زمان مصرف کود سولفات منیزیم بنیفر
  

1. به هنگام مشاهده آثار کمبود عنصر منیزیم از این کود در گیاهان مصرف شود.
2. تا رفع کامل کمبود عناصر فوق طی 2 تا 3 نوبت قابل مصرف می­ باشد.
3. زمان مناسب محلول پاشی در ساعات اولیه و پایانی روز می باشد.
4. از محلول پاشی روی گیاهانی که در حال گلدهی می باشند پرهیز شود.

• میزان و شیوه مصرف کود سولفات منیزیم بنیفر
  

نظر به اینکه منیزیم عنصری پویا در خاک و گیاه می­باشد و حرکت آن به صورت توده­ای انجام می­ گیرد، لذا سولفات منیزیم را با سهولت بیشتری می ­توان، در آب حل و مصرف نمود. بنابراین سولفات منیزیم را می­ توان هم به صورت مصرف خاکی، هم همراه با آب آبیاری و هم به صورت محلول­ پاشی بدون هیچ­گونه عارضه سوئی مصرف نمود. این کود را می ­توان، قبل از کاشت به همراه سایر کودها به خاک اضافه نمود. زمان مصرف این کود در باغ­ها اوایل اسفند ماه و در محصولات زراعی قبل از کاشت همراه با آبیاری و محلول­ پاشی می­ باشد. زمان محلول ­پاشی در گیاهان زراعی دو ماه پس از سبز شدن است. مصرف سرک این کود، کارایی آن را افزایش می ­دهد. پیشنهاد می ­شود، به هنگام مشاهده آثار کمبود منیزیم در گیاهان تا رفع کامل کمبود طی 2 تا 3 نوبت مورد استفاده قرار گیرد. برای درختان در زمستان در قسمت سایه انداز هر درخت به همراه کود دامی و مخصوص چالکود به صورت چالکود به میزان 100 تا 300 گرم برای هر درخت بارور مورد استفاده قرار گیرد. برای نباتات زراعی به میزان 40 تا 60 کیلوگرم در هکتار زیر خاک و 50 تا 100 کیلوگرم در هکتار همراه با آب آبیاری به صورت تقسیط مصرف گردد. در هنگام استفاده به روش محلول ­پاشی برای درختان میوه 3 تا 5کیلوگرم در هر هزار لیتر آب برای یک هکتار و در محصولات زراعی 3 تا 4 کیلوگرم در هر هزار لیتر آب برای یک هکتار محلول پاشی انجام گردد.

• توجه
  

• موارد و مقادیر توصیه شده کلی هستند، برای آگاهی از مصرف دقیق تر کود سولفات منیزیم، نیاز به انجام آزمایش های آب و خاک می باشد و پس از کسب نظر کارشناسان کشاورزی به استفاده از این کود سولفات منیزیم مبادرت نمایید.
• در صورت نیاز به اختلاط با کودهای دیگر، حتما ابتدا در یک ظرف جداگانه امکان اختلاط بررسی و سپس در سطح آزمایش شود.